Diyarbakır temsilcisinde de bu coşkuya katılan futbolcular vardı.
Biz zaten bir olunca güçlüyüz,
Daha mutluyuz, daha coşkuluyuz…
Futbolcularımızın çoğundaki LPG’yi de harekete geçiren güçtü taraftar…
Her şeye rağmen sağduyulu bir Bursaspor oyuncu grubu vardı sahada…
Kırmızı kart görmek için kurulmamışlardı,
Rakibin olası tahriklerine karşılık sakin kalmaya çalışıyorlardı.
Tecrübeli oyuncuların varlığı, gençlerin psikolojik olarak düşmesine engel oldu.
Koruyucu kalkanı gibi olmayı başardılar…
Bu maça yürek dayanmayacağı belliydi,
İsmail Ertekin de devre arasında rahatsızlık yaşayıp hastanelik oldu neyse ki durumu iyi…
Çok güzel goller attık mesela… Çağatay Yılmaz bir dönem kadrosunda yer aldığı Diyarbakır ekibine ‘selam’ gönderirken, gol perdesini de açan taraftı…
Taraftarın uyarılara rağmen pet şişe yağmuruna son vermemesi direkten dönmemize de sebebiyet verdi.
Öyle ki mutluluk o kadar bizi sarhoş ediyor ki, peşimizden gelecek cezayı bugün konuşmuyoruz bile…
Takım halinde doğru enerjiyi alan bir ekip olabildi Timsah… Saha kenarı da dahil olmak üzere herkes kenetlenmişti.
Peki ayakta alkışlanan oyunun tacını takmak kime yakışırdı?
Elbette ki kaptana…
Enver Cenk Şahin, harika gelişen organizasyon sonrasında jeneriklik bir golle hepimizi tavlamayı başardı.
Haftanın en güzel olduğuna eminim diğerlerine bakmadan,
Kendisinin performansının önemi de bir kez daha ortaya çıkıyor böylelikle…
Bursaspor kendini hem sıralama hem de motivasyon olarak yukarı çıkma noktasında bambaşka bir seviyeye evrildi kestirmeden…
Bursaspor aşkının karşılıksız olduğunu ortaya koydu taraftar!
Dilimize de o meşhur türküyü doladı;
“Karadır kaşların, ferman yazdırır;
Bu aşk beni ‘Diyar Diyar’ gezdirir”
